معنی کنایه از تحقیر

تحقیر. [ت َ] (ع مص) تصغیر. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی). خوار کردن. (دهار). خرد و خوار داشتن چیزی را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). زبون و خوار کردن. (آنندراج). خرد و خوار داشتن. (اقرب الموارد). خوار داشتن. (قطر المحیط). ذلیل کردن. (فرهنگ نظام). خرد و حقیر شمردن سخن را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (قطر المحیط): هرکه دشمن را خوار دارد... پشیمان گرددچنانکه وکیل دریا گشت از تحقیر طیطوی. (کلیله و دمنه). مروارید و یاقوت را در سرب و ارزیز نشاندن در آن تحقیر جواهر نباشد. (کلیله و دمنه). توقیر من به تحقیر و تعظیم به توهین بدل گردد. (سندبادنامه ص 72).

توسری

(تَ) [ع.] (مص م.) خوار کردن، کوچک شمردن.

حقیر شمردن، کوچک کردن، خوار داشتن،

خوارداشت

احتقار، اذلال، ازدراء، اهانه

قلل من شان

اِحْتَقَرَ

خوارداشت، کوچک شماری، خوارسازی

استحقار، استخفاف، اهانت، توهین، خفت، خوارداشت، خواری، سرشکستگی، کوچک‌شماری، وهن، خردانگاشتن، خوار داشتن، خوار کردن

Abasement, Affront, Belittlement, Contempt, Contemptuousness, Debasement, Depreciation, Disdain, Disesteem, Humiliation, Indignity, Revilement, Slur, Snub

خرد و خوار داشتن چیزی را

disprezzo

Verachtung (f), Demut (f)

به ریش کسی خندیدن

812